บันทึกการเรียนรู้ครั้งที่ 2 วันศุกร์ที่ 20 มกราคม พ.ศ.2560

เนื้อหาที่เรียน

ประเภทของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

แบ่งได้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ ๆ คือ

1. กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความสามารถสูง

มีความเป็นเลิศทางสติปัญญา

เรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า “เด็กปัญญาเลิศ” (Gifted Child)

เด็กฉลาด                                    เด็ก Gifted

-จะตอบคำถาม                                     -ตั้งคำถาม

-สนใจเรื่องที่ครูสอน                               -เรียนรู้สิ่งที่สนใจ

-ชอบอยู่กับเด็กที่อายุเท่ากัน                   -ชอบอยู่กับผู้ใหญ่หรือเด็กที่โตกว่า

-มีความจำดี                                          -อยากรู้อยากเห็นชอบคาดคะเน

-เรียนรู้ง่ายและเร็ว                                 -เบื่อง่าย

-เป็นผู้ฟังที่ดี                                          -ชอบเล่า

-พอใจในผลงานของตน                          -ชอบติเตียนผลงานตัวเอง

ลักษณะของเด็กปัญญาเลิศ

•      พัฒนาการทางร่างกายและจิตใจสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

•      เรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้อย่างรวดเร็วและง่ายดาย

•      อยากรู้อยากเห็นอย่างจริงจัง ชอบซักถาม

•      มีเหตุผลในการแก้ปัญหา  การใช้สามัญสำนึก

•      จดจำได้รวดเร็วและแม่นยำ

•      มีความรู้ ใช้คำศัพท์เกินวัย

•      มีความคิดริเริ่ม มีวิธีการคิดและแนวคิดแปลกๆ

•      เป็นคนตื่นตัว เฉียบแหลม ว่องไว และช่างสังเกต

•      มีแรงจูงใจ และมีความมานะบากบั่นมีความจริงจังในการทำงาน

•      ชอบแสวงหาสิ่งท้าทายความคิดความอ่าน

2.  กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความบกพร่อง

1.      เด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา

2.      เด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

3.      เด็กที่บกพร่องทางการเห็น

4.      เด็กที่บกพร่องทางร่างกายและสุขภาพ

5.       เด็กที่บกพร่องทางการพูดและภาษา

6.       เด็กที่บกพร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์

7.       เด็กที่บกพร่องทางการเรียนรู้

8.       เด็กออทิสติก

9.       เด็กพิการซ้อน

1.เด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา (Children with Intellectual Disabilities)

หมายถึง เด็กที่มีระดับสติปัญญา หรือเชาว์ปัญญาต่ำกว่าเกณฑ์เฉลี่ยเมื่อเทียบเด็กในระดับอายุเดียวกัน มี 2 กลุ่ม คือ เด็กเรียนช้า และเด็กปัญญาอ่อน

1.1 เด็กเรียนช้า

          - สามารถเรียนในชั้นเรียนปกติได้

            - เด็กที่มีความสามารถในการเรียนล่าช้ากว่าเด็กปกติ

            - ขาดทักษะในการเรียนรู้

            - มีความบกพร่องทางสติปัญญาเพียงเล็กน้อย

            - มีระดับสติปัญญา (IQ) ประมาณ 71-90

สาเหตุของการเรียนช้า

1.ภายนอก

-เศรษฐกิจของครอบครัว

-การสร้างเสริมประสบการณ์ให้แก่เด็ก

-สภาวะทางด้านอารมณ์ของคนในครอบครัว

-การเข้าเรียนไม่สม่ำเสมอ

-วิธีการสอนไม่มีประสิทธิภาพ

2.ภายใน

-พัฒนาการช้า

-การเจ็บป่วย

1.2 เด็กปัญญาอ่อน

- ระดับสติปัญญาต่ำ

- พัฒนาการล่าช้าไม่เหมาะสมกับวัย

- มีพฤติกรรมการปรับตนบกพร่อง

- อาการแสดงก่อนอายุ 18

เด็กปัญญาอ่อนแบ่งตามระดับสติปัญญา (IQ) ได้ 4 กลุ่ม)

1. เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนักมาก IQ ต่ำกว่า 20

            - ไม่สามารถเรียนรู้ทักษะด้านต่าง ๆ ได้เลย

            - ต้องการเฉพาะการดูแลรักษาพยาบาลเท่านั้น

2. เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนัก IQ 20-34

-ไม่สามารถเรียนได้ ต้องการเฉพาะการฝึกหัดการช่วยเหลือตัวเองในกิจวัตรประจำวันเบื้องต้นง่าย ๆ

-กลุ่มนี้เรียกโดยทั่วไปว่า C.M.R (Custodial Mental Retardation)

3. เด็กปัญญาอ่อนขนาดปานกลาง IQ 35-49

            - พอที่จะฝึกอบรมและเรียนทักษะเบื้องต้นง่าย ๆ ได้

            - สามารถฝึกอาชีพ หรือทำงานง่าย ๆ ที่ไม่ต้องใช้ความละเอียดลออได้

            - เรียกโดยทั่วไปว่า T.M.R (Trainable Mentally Retarded)

4. เด็กปัญญาอ่อนขนาดน้อย IQ 50-70

-เรียนในระดับประถมศึกษาได้

-สามารถฝึกอาชีพและงานง่าย ๆ ได้

-เรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า E.M.R (Educable Mentally Retarded)

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา

•      ไม่พูด หรือพูดได้ไม่สมวัย

•      ช่วงความสนใจสั้น วอกแวก

•      ความคิด และอารมณ์ เปลี่ยนแปลงง่าย รอคอยไม่ได้

•      ทำงานช้า

•      รุนแรง ไม่มีเหตุผล

•      อวัยวะบางส่วนมีรูปร่างผิดปกติ กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน

•      ช่วยตนเองได้น้อยกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

ดาวน์ซินโดรม Down Syndrome

สาเหตุ-ความผิดปกติของโครโมโซมคู่ที่ 21

-ที่พบบ่อยคือโครโมโซมคู่ที่ 21 เกินมา 1 แท่ง (Trisomy 21)

อาการ-ศีรษะเล็กและแบน  คอสั้น

-หน้าแบน ดั้งจมูกแบน

-ตาเฉียงขึ้น ปากเล็ก

-ใบหูเล็กและอยู่ต่ำ รูหูส่วนนอกจะตีบกว่าปกติ

-เพดานปากโค้งนูน ขากรรไกรบนไม่เจริญเติบโต

-ช่องปากแคบ ลิ้นยื่น ฟันขึ้นช้าและไม่เป็นระเบียบ

-มือแบนกว้าง นิ้วมือสั้น

-เส้นลายมือตัดขวาง นิ้วก้อยโค้งงอ

-ช่องระหว่างนิ้วเท้าที่ 1 และ 2 กว้าง

-มีความผิดปกติในระบบต่างๆ ของร่างกาย

-บกพร่องทางสติปัญญาระดับเล็กน้อยถึงปานกลาง

-อารมณ์ดีเลี้ยงง่าย ร่าเริง เป็นมิตร

-มีปัญหาในการใช้ภาษาและการพูด

-อวัยวะเพศมักเจริญเติบโตไม่เต็มที่ทั้งในชายและหญิง

การตรวจวินิจฉัยก่อนคลอดกลุ่มอาการดาวน์

-การเจาะเลือดของมารดาในระหว่างที่ตั้งครรภ์

-อัลตราซาวด์  

-การตัดชิ้นเนื้อรก

-การเจาะน้ำคร่ำ  

2. เด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน (Children with Hearing Impaired)

หมายถึง เด็กที่มีความบกพร่อง หรือสูญเสียการได้ยิน เป็นเหตุให้การรับฟังเสียงต่าง ๆ ได้ไม่ชัดเจน มี 2 ประเภท คือ เด็กหูตึง และ เด็กหูหนวก

2.1 เด็กหูตึง

หมายถึง เด็กที่สูญเสียการได้ยิน แต่สามารถรับข้อมูลได้ โดยใช้เครื่องช่วยฟัง จำแนกกลุ่มย่อยได้ 4 กลุ่ม

1. เด็กหูตึงระดับน้อย ได้ยินตั้งแต่ 26-40 dB
            เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงเบา ๆ เช่น เสียงกระซิบ หรือเสียงจากที่ไกล ๆ

2. เด็กหูตึงระดับปานกลาง ได้ยินตั้งแต่ 41-55 dB
- เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงพูดคุยที่ดังในระดับปกติในระยะห่าง 3-5 ฟุต และไม่เห็นหน้าผู้พูด
- จะไม่ได้ยิน ได้ยินไม่ชัด จับใจความไม่ได้
- มีปัญหาในการพูดเล็กน้อย เช่น พูดไม่ชัด ออกเสียงเพี้ยน พูดเสียงเบา หรือเสียงผิดปกติ

3. เด็กหูตึงระดับมาก ได้ยินตั้งแต่ 56-70 dB

- เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังและเข้าใจคำพูด
- เมื่อพูดคุยกันด้วยเสียงดังเต็มที่ก็ยังไม่ได้ยิน
- มีปัญหาในการรับฟังเสียงหลายเสียงพร้อมกัน
- มีพัฒนาการทางภาษาและการพูดช้ากว่าปกติ
- พูดไม่ชัด เสียงเพี้ยน บางคนไม่พูด

4. เด็กหูตึงระดับรุนแรง ได้ยินตั้งแต่ 71-90 dB
- เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงและการเข้าใจคำพูดอย่างมาก

- ได้ยินเฉพาะเสียงที่ดังใกล้หูในระยะ 1 ฟุต
 - การพูดคุยด้วยต้องตะโกนหรือใช้เครื่องขยายเสียง
 - เด็กจะมีปัญหาในการแยกเสียง
 - เด็กมักพูดไม่ชัดและมีเสียงผิดปกติ บางคนไม่พูด

2.2 เด็กหูหนวก
             - เด็กที่สูญเสียการได้ยินมากถึงขนาดที่ทำให้หมดโอกาสที่จะเข้าใจภาษาพูดจากการได้ยิน
             - เครื่องช่วยฟังไม่สามารถช่วยได้
             - ไม่สามารถเข้าใจหรือใช้ภาษาพูดได้
             - ระดับการได้ยินตั้งแต่ 91 dB ขึ้นไป

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

•      ไม่ตอบสนองเสียงพูด เสียงดนตรี มักตะแคงหูฟัง

•      ไม่พูด มักแสดงท่าทาง

•      พูดไม่ถูกหลักไวยากรณ์

•      พูดด้วยเสียงแปลก มักเปล่งเสียงสูง

•      พูดด้วยเสียงต่ำหรือด้วยเสียงที่ดังเกินความจำเป็น

•      เวลาฟังมักจะมองปากของผู้พูด หรือจ้องหน้าผู้พูด

•      รู้สึกไวต่อการสั่นสะเทือน และการเคลื่อนไหวรอบตัว

•      มักทำหน้าที่เด๋อเมื่อมีการพูดด้วย

3. เด็กที่บกพร่องทางการเห็น (Children with Visual Impairments)

- เด็กที่มองไม่เห็นหรือพอเห็นแสง เห็นเลือนราง

- มีความบกพร่องทางสายตาทั้งสองข้าง

- สามารถเห็นได้ไม่ถึง 1/10 ของคนสายตาปกติ

- มีลานสายตากว้างไม่เกิน 30 องศา

จำแนกได้เป็น 2 ประเภท คือ เด็กตาบอด และ เด็กตาบอดไม่สนิท

3.1 เด็กตาบอด

- เด็กที่ไม่สามารถมองเห็นได้เลย หรือมองเห็นบ้าง
- ต้องใช้ประสาทสัมผัสอื่นในการเรียนรู้
- มีสายตาข้างดีมองเห็นได้ในระยะ 6/60 , 20/200 ลงมาจนถึงบอดสนิท
- มีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงสุดแคบกว่า 5 องศา

3.2 เด็กตาบอดไม่สนิท
      - เด็กที่มีความบกพร่องทางสายตา
      - สามารถมองเห็นบ้างแต่ไม่เท่ากับเด็กปกติ
      - เมื่อทดสอบสายตาข้างดีจะอยู่ในระดับ 6/18, 20/60, 6/60, 20/200 หรือน้อยกว่านั้น
      - มีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงสุดกว้างไม่เกิน 30 องศา

ลักษณะของเด็กบกพร่องทางการเห็น

•      เดินงุ่มง่าม ชนและสะดุดวัตถุ

•      มองเห็นสีผิดไปจากปกติ

•      มักบ่นว่าปวดศีรษะ คลื่นไส้ ตาลาย คันตา

•      ก้มศีรษะชิดกับงาน หรือของเล่นที่วางอยู่ตรงหน้า

•      เพ่งตา หรี่ตา หรือปิดตาข้างหนึ่ง เมื่อใช้สายตา

•      ตาและมือไม่สัมพันธ์กัน

•      มีความลำบากในการจำ และแยกแยะสิ่งที่เป็นรูปร่างทางเรขาคณิต